Dictionary of Greek. 2013.
ξεσπιτώνω — ξεσπιτώνω, ξεσπίτωσα βλ. πίν. 3 … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
ξεσπιτώνω — ξεσπίτωσα, ξεσπιτώθηκα, ξεσπιτωμένος 1. διώχνω κάποιον από το σπίτι του, τον αναγκάζω να φύγει, του κάνω έξωση: Ξεσπίτωσε ολόκληρη οικογένεια μέσα στο χειμώνα για να πάρει μεγαλύτερο νοίκι. 2. το μέσ., ξεσπιτώνομαι εγκαταλείπω το σπίτι μου, παύω… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
εξοικίζω — (AM ἐξοικίζω) 1. διώχνω, ξεσπιτώνω 2. ερημώνω μσν. αναστατώνω, ξεσηκώνω αρχ. 1. εξορίζω 2. παθ. μεταναστεύω («ἀροῡδοι γὰρ ἐχθές εἰσιν ἐξωκισμένοι», Αριστοφ.) 3. εγκαταλείπω. [ΕΤΥΜΟΛ. < εξ + οικίζω (< οίκος)] … Dictionary of Greek
ξ(ε)- — (Μ ξ[ε] ) αχώριστο μόριο ρημάτων (προρρηματικό) που επεκτάθηκε και σε ουσιαστικά. Προήλθε από την πρόθεση ἐκ / ἐξ. Η μορφή ξ ερμηνεύεται από ρ. συνθ. με την πρόθεση έξ, με σίγηση τού αρκτικού ε (πρβλ. ξανοίγω < ἐξ ανοίγω, ξαρματώνω < ἐξ… … Dictionary of Greek
ξεσπίτωμα — το [ξεσπιτώνω] εκδίωξη από το σπίτι, στέρηση κατοικίας … Dictionary of Greek
ξεσπιτίζω — 1. ξεσπιτώνω 2. ζω επί μεγαλύτερο από το συνηθισμένο χρονικό διάστημα μακριά από το σπίτι μου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξ(ε) * + σπίτι] … Dictionary of Greek
ξεστεγάζω — 1. αφαιρώ τη στέγη, αποστεγάζω 2. βγάζω κάποιον από το σπίτι του, ξεσπιτώνω. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξ(ε) * + στεγάζω] … Dictionary of Greek
συνεξοικίζω — Μ διώχνω κάποιον από το σπίτι του ταυτοχρόνως. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ἐξοικίζω «διώχνω, ξεσπιτώνω, εξορίζω»] … Dictionary of Greek
